Κείμενο – Φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη
Δάση, φαράγγια και τρεχούμενα νερά. Βουτιές σε νερά τόσο τιρκουάζ που αν τα έβλεπες σε φωτογραφία θα έπαιρνες όρκο πως βρίσκονται στο Ιόνιο. Ασβεστωμένα λευκά σπιτάκια με μπλε παράθυρα και κατακόκκινες κεραμιδοσκεπές. Επιβλητικά αρχοντικά και παραδοσιακά καπετανόσπιτα.
Αν κάποιος επιχειρούσε να φτιάξει μια μικρογραφία ολόκληρης της Ελλάδας σε 374 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το αποτέλεσμα θα έμοιαζε πολύ με την Άνδρο.
Σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα, μόλις δύο ώρες από το λιμάνι της Ραφήνας, η Άνδρος είναι ιδανικός προορισμός για τα weekend σας, και όχι μόνο: Οι μεγάλες, όμορφες διαδρομές της, οι ανέγγιχτες παραλίες της, τα όμορφα χωριά και τα καταπράσινα μονοπάτια της θα σας βάλουν αναμφισβήτητα στον πειρασμό να επιστρέψετε, αυτή τη φορά για περισσότερες μέρες. Βουτιές στο απέραντο… τιρκουάζ
Βουτιές στο απέραντο… τιρκουάζ
Οι παραλίες της Άνδρου αποτελούν από μόνες τους λόγο για να κάνετε την δίωρη διαδρομή από την Ραφήνα ως το λιμανάκι του Γαυρίου. Δυσπρόσιτες στην πλειοψηφία τους, στο τέρμα άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο βατών χωματόδρομων, θα σας ανταμείψουν για την κουραστική διαδρομή, με χρυσαφένια άμμο ή χρωματιστά βότσαλα, ελάχιστη έως καθόλου «αξιοποίηση» και νερά να τα πιεις στο ποτήρι. Αντιπροσωπευτικότατο παράδειγμα αποτελεί ο Ζόρκος, μια από τις αγαπημένες παραλίες των ντόπιων, στη βόρεια πλευρά του νησιού.
Κοιτώντας τα τιρκουάζ νερά του από ψηλά η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό είναι «Ιόνιο» –διότι στο Αιγαίο αποκλείεται να έχετε ξαναδεί τέτοια συγκλονιστική απόχρωση. Ένας τέλεια σχηματισμένος αμμουδερός κολπίσκος, με ψιλό βοτσαλάκι κοντά στη θάλασσα, που κλείνει στις δυο άκρες του με βράχια που βουτούν από ψηλά στη θάλασσα σχηματίζοντας εντυπωσιακές σπηλιές, κι ένα ταβερνάκι που μοιάζει κρεμασμένο από πάνω του. Ούτε ξαπλώστρες, ούτε ομπρέλες, ούτε beach bars να χαλούν το ειδυλλιακό τοπίο.
Αντίστοιχης ομορφιάς, αλλά προσβάσιμη από αρκετά πιο δύσβατο –και περισσότερων χιλιομέτρων– χωματόδρομο είναι η Άχλα. Διαυγή νερά, ψιλό βοτσαλάκι και βράχια που κλείνουν τον κολπίσκο σχηματίζοντας ένα φυσικό λιμανάκι, στο οποίο βρίσκουν απάγκιο αρκετά (αλλά όχι τόσα ώστε να χαλούν το τοπίο) γιότ και ταχύπλοα. Μια καντίνα στο πίσω μέρος της παραλίας σερβίρει τα απαραίτητα, νερά, μπύρες, καφέδες και τοστάκια, και απλώνει γύρω της μερικά λευκά χαμηλά τραπεζάκια για τάβλι στη σκιά.
Πέρα, βέβαια, από τη δική μας «χρυσή δυάδα», η ανδριώτικη ακτογραμμή περιλαμβάνει φανταστικές παραλίες για κάθε γούστο και διάθεση. Θέλετε beach bars και κοκτέιλ στην ξαπλώστρα; Θα έρθετε από νωρίς στη Χρυσή Ακτή, κοντά στο Μπατσί, ή στο Νημποριό, αν προτιμάτε κάτι κοντά στη Χώρα. Προτιμάτε την ησυχία σας; Θα απλώσετε πετσέτα στο Καλαμονάρι, τον Μπουρό, ή τον Άη Γιάννη στις Κρεμμύδες. Θέλετε να δείτε live την πιο πολυφωτογραφημένη παραλία του νησιού; Θα κατευθυνθείτε στης Γριάς το Πήδημα, με τον απόκοσμο βράχο που ξεπηδά από το νερό, κάνοντάς τη διάσημη. Θέλετε άμμο; Στο Ατένι, την Πλάκα, το Καντούνι, το Βίντζι και την Αγία Αικατερίνη.
Προτιμάτε βότσαλο; Στο Στιβάρι, την Αγία Μαρίνα και τον Άγιο Κυπριανό.
Και βόλτες σε πλακόστρωτα σοκάκια …
Πλαισιωμένα από λευκά σπιτάκια με μπλε παράθυρα και ολάνθιστα μπαλκόνια. Όπως ακριβώς και στις υπόλοιπες Κυκλάδες, δηλαδή; Όχι ακριβώς: στην Άνδρο, τα μπλε παράθυρα σετάρονται με κόκκινα κεραμίδια, και η βλάστηση δεν βρίσκει χώρο μόνο στα μπαλκόνια, υπό τη μορφή μπουκαμβίλιας, αλλά ξεπροβάλλει και ανάμεσα στα σπίτια, αχνοφαίνεται στο φόντο, σκεπάζει τους ελικοειδείς δρόμους της ενδοχώρας και δημιουργεί βιότοπους –ναι, βιότοπους– πλάι σε πηγές. Αυτή, άλλωστε, είναι και η γοητεία της Άνδρου: ότι ταυτόχρονα είναι και δεν είναι χαρακτηριστικό κυκλαδονήσι.
Πηγή: http://www.in2life.gr