ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Θ. ΙΣΣΑΡΗΣ
Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα λείπει ο Αλέκος απ’ την Άνδρο. Και δεν θέλω να τον αποχαιρετίσω. Θα είναι πάντα ο γείτονας κι ο αδερφικός μου φίλος, θα έρχεται για τον καφέ του στο σπίτι, να τα λέμε, ή καλύτερα να τα λέω εγώ, κι εκείνος ν’ ακούει αγναντεύοντας τον Κάτω Άγιο Πέτρο και τα καράβια που θα μπαίνουν στο λιμάνι. Θα είναι πάντα εκεί, ιδίως όταν θα χουν φύγει όλοι οι άλλοι απ το χωριό και ο αέρας θα φυσάει δυνατά για να καθαρίζει το μυαλό και την ψυχή.
Γιώργος Δαρδανός
