Έτος εκλογών το 2019. Δημοτικές, Περιφερειακές, Ευρωεκλογές τον ερχόμενο Μάιο, με τη σύγχυση σε πολίτες και πολιτευόμενους να είναι εμφανής. Το 2019 αποτελεί αδιαμφισβήτητα μία χρονιά ορόσημο, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Και αν λάβουμε υπόψιν μας ότι έρχονται και Εθνικές εκλογές, η σύγχυση γιγαντώνεται. Ο προβληματισμός των ψηφοφόρων μεγάλος, η ωριμότητα του εκλογικού Σώματος τουλάχιστον αβέβαιη.
Ανήκω στη γενιά των τριαντάρηδων. Εκπροσωπώ λοιπόν αυτή τη γενιά. Όλοι στα 18 μας είχαμε όνειρα. Κάποιοι βγήκαμε κατευθείαν στην αγορά εργασίας, κάποιοι φοιτήσαμε σε Πανεπιστήμια, κάποιοι τελειώσαμε σπουδές σε τεχνικές σχολές. Κοινός στόχος όλων μας ένα καλύτερο μέλλον που μας πήραν μέσα από τα χέρια, γιατί πολύ απλά η χώρα βυθίστηκε στην κρίση. Μία κρίση που μας βρήκε στην πιο παραγωγική μας ηλικία. Λίγοι από αυτούς που επέλεξαν να μείνουν στη χώρα κατάφεραν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα και σε αυτήν την περίπτωση εκείνοι που το πέτυχαν είτε είχαν backround είτε απλά ήταν τυχεροί… Οι υπόλοιποι προσπαθούμε να ζήσουμε με ότι μας δίνουν. 500 ευρώ βασικός μισθός, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Γιατί μετά από όλα αυτά να επιλέξουμε να ψηφίσουμε κομματικά στις Αυτοδιοικητικές εκλογές; Θα αλλάξει κάτι στην καθημερινότητά μας; Μας ενδιαφέρει αν τα κόμματα μετρούν στις Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές τη δύναμή τους; Φυσικά και όχι.
Είτε βγει μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η Ν.Δ., προσωπικά με αφήνει αδιάφορη. Τα τελευταία χρόνια μένω μόνιμα σε ένα μικρό χωριό της Άνδρου, το Καλλιβάρι. Δεν νομίζω να ενδιαφέρθηκε ποτέ κανένα από τα κόμματα, αν ο δρόμος για το χωριό μου, είναι γεμάτος από τεράστιες λακκούβες, δεν ενδιαφέρθηκε κανείς τους, αν καθημερινά σπάω το αμάξι μου για να φτάσω στο σπίτι μου, ούτε και θα ενδιαφερθεί. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο ρόλος τους. Αυτός ο δρόμος έχει γίνει μπαλάκι. Η Περιφέρεια λέει ότι ανήκει στο Δήμο. Ο Δήμος λέει ότι ανήκει στην Περιφέρεια. Αποτέλεσμα να μην τον αγγίζει κανείς. Μπορεί κάποιος από τους υποψηφίους να μου πει σε ποιον ανήκει ο δρόμος και όταν εκλεγεί να τον φτιάξει; Μπορεί να εγγυηθεί ότι θα παλέψει μέχρι τέλους για αντισταθμιστικά από τα αιολικά πάρκα που είναι στα σκαριά και θα φιλοξενηθούν στον Μακροτάνταλο; Μπορεί να φέρει ίντερνετ στο χωριό; Αυτονόητο για κάποιους, να έχουν ίντερνετ, για εμάς όχι. Μπορεί να μου δώσει κίνητρα να στηρίξω την επιλογή μου στο να μείνω μόνιμα σε ένα χωριό μετά βίας 50 κατοίκων; Αυτόν τον Δήμαρχο θα επιλέξω και αυτόν τον Έπαρχο. Αυτόν που θα μου δώσει προτάσεις. Αυτόν που θα με πείσει ότι θα τις υλοποιήσει.
Όλοι εμείς οι τριαντάρηδες έχουμε ζήσει αρκετές αυτοδιοικητικές εκλογές. Αριθμός ικανός για να μπορούμε να συγκρίνουμε και να έχουμε άποψη. Την πρώτη φορά που κληθήκαμε να ψηφίσουμε, κυριαρχούσαν τα κόμματα. ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. τότε ήταν στο επίκεντρο. Στήριζες ΠΑΣΟΚ ψήφιζες επικεφαλής Δήμαρχο ΠΑΣΟΚ. Στήριζες Ν.Δ., ψήφιζες τον αντίστοιχο που είχε πάρει χρίσμα. Ευτυχώς, αυτή η κομματική συσπείρωση στις Δημοτικές και Νομαρχιακές νυν Περιφερειακές εκλογές σιγά σιγά έσπασε. Λόγω της κρίσης, λόγω της κούρασης, λόγω του ότι σταμάτησε η «εποχή των παχέων αγελάδων». Μάλλον όλα μαζί, συντέλεσαν στο να ψηφίζουν, οι νέοι τουλάχιστον, στους Δήμους και τις Περιφέρειες βάσει προσώπων και όχι κομμάτων. Με εξαίρεση πάντα ανθρώπους κομματοποιημένους, οι οποίοι ποτέ δεν κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Εκείνοι που το κρίνουν είναι η κατηγορία των αναποφάσιστων και των αποσυσπειρωμένων. Αυτή είναι η κρίσιμη μάζα των εκλογέων.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 ο χάρτης των αποτελεσμάτων ήταν κατά βάση μπλε και πράσινος. Ο χάρτης αυτός όμως το 2014 άλλαξε ριζικά με πέντε περιφέρειες να εμφανίζονται με άσπρο χρώμα. Το χρώμα των ανεξάρτητων συνδυασμών. Αυτή είναι η νέα τάξη πραγμάτων. Οι συνδυασμοί πλέον δεν στήνονται βάσει χρώματος. Οι κομματικές παρατάξεις, σε πολλές περιπτώσεις δείχνουν προτίμηση σε υποψήφιους, αλλά η ουσία είναι ότι τα χρίσματα έχουν τελειώσει.
Στις τελευταίες εκλογές γίναμε μάρτυρες του εξής παράδοξου. Παρατάξεις από τον ίδιο κομματικό χώρο να είναι περισσότερες της μιας, ανεξαρτήτως εάν το κόμμα κεντρικά στήριζε φανερά ή έδειχνε προς έναν εκ των «συγγενών» συνδυασμών. Εκεί λοιπόν είδαμε τις ψήφους να μοιράζονται με ότι αυτό συνεπάγεται για την τελική εκλογική δύναμη κάθε συνδυασμού, προερχόμενου από τον ίδιο κομματικό χώρο. Και εκεί όμως η επιλογή ήταν πάλι βάσει προσώπου.
Είδαμε επίσης πέντε Δήμους, Πατρέων, Ηλίας, Πετρούπολης, Χαιδαρίου και Ικαρίας, να βγάζουν Δήμαρχο χρισμένο από τη Λαϊκή Συσπείρωση. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι οι παραπάνω Δήμοι, στις εθνικές εκλογές βγάζουν το ΚΚΕ (με μόνη εξαίρεση την Ικαρία στις εκλογές του 2012). Ο κόσμος λοιπόν σε αυτές τις περιοχές δεν ψήφισε βάσει κόμματος, αλλά βάσει προσώπου. Και οι πέντε αυτοί Δήμαρχοι είχαν επιτυχημένες πορείες στους Δήμους τους, με τις όποιες γραμμές του κόμματός τους όπως για παράδειγμα την αντίθεσή τους σε έργα ΕΣΠΑ, παρήγαν έργο, στάθηκαν αρωγοί στα προβλήματα των πολιτών, περιόρισαν τις σπατάλες. Αποδεικνύεται περίτρανα πως όποιος πραγματικά θέλει να αφήσει έργο στον τόπο του, μπορεί.
Ο κομματισμός έπνιξε την αυτοδιοίκηση. Η αυτοδιοίκηση από την μεριά της έβγαλε στο περιθώριο την παθογένεια του 80-90 όπου οι πολίτες επέλεγαν με κομματικά κριτήρια.
Στο Δήμο Άνδρου, η δική μου γενιά δεν θα ψηφίσει με βάση το «χρώμα» του κάθε υποψηφίου Δημάρχου. Δεν μας νοιάζει αν είναι Νεοοδημοκράτης, Συριζαίος, ΚΙΝΑΛ ή ΚΚΕ. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να δούμε το Δήμο να αναπτύσσεται, να εξελίσσεται, να έχει κοινωνικό πρόσωπο, να επενδύσει σε υποδομές, να καλυτερεύσει την ποιότητα ζωής. Θα δούμε το πρόγραμμα των υποψηφίων συνδυασμών των κ.κ. Σουσούδη, Καπάκη, Γιαννίση, Λοτσάρη, Μπάλλα και θα κρίνουμε ποιος είναι πιο κοντά στα δικά μας «θέλω» για το νησί μας.
Στην χαοτική Περιφέρεια, η γενιά μου δεν θα ψηφίσει Περιφερειάρχη, ούτε για την στήριξη που έχει λάβει από κάποιο κόμμα, ούτε για την πορεία του. Γιατί πολύ απλά τον Περιφερειάρχη δεν βλέπουμε ποτέ. Είτε εκλεγεί ο κος Χατζημάρκος, είτε εκλεγεί ο κος Γλυνός, το νησί θα το επισκέπτονται μία φορά το χρόνο και αν. Όχι γιατί δεν θέλουν αλλά γιατί δεν μπορούν. Ο αριθμός των νησιών τεράστιος, οι υποχρεώσεις πολλές, η θάλασσα που μας χωρίζει απαγορευτική. Η γενιά μου θα ψηφίσει βάσει των προσώπων που θα συναναστρέφεται καθημερινά. Θα ψηφίσει είτε τον κ. Λάσκαρη, είτε τον κ. Ίσσαρη, είτε τον κ. Βουραζέρη, είτε όποιον άλλον κατέβει για Έπαρχος, με βάση το όραμα που έχει ο καθένας για το νησί και την όρεξη που έχει για δουλειά και για να διεκδικήσει πράγματα για την Άνδρο.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις παλιακές τακτικές που χρησιμοποιούν κάποιοι, για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον, οι οποίοι είναι προφανές πως δεν έχουν καταλάβει ότι έχουμε μπει σε νέα τάξη πραγμάτων.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται ψηφίζουμε τελικά πρόσωπα και όχι κόμματα. Όσο κι αν δεν μπορούν κάποιοι να το αποδεχθούν.
Αντριάνα Μπόθου
