Αν θέλαµε να δούµε ένα φως στο σκοτεινό τούνελ του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα το εντοπίζαµε στα ενδιαφέροντα παιχνίδια που γίνονται στο επαγγελµατικό µας πρωτάθληµα. Μπορεί το επίπεδο του θεάµατος να µην είναι υψηλό, αλλά τουλάχιστον υπάρχει ανταγωνισµός, σασπένς για την τελική έκβαση και οι «µικροί» κοιτάζουν τους «µεγάλους» στα µάτια.
Το «ένδεκα εµείς, ένδεκα αυτοί», που έχει τις ρίζες του στο βρετανικό ποδόσφαιρο, ωρίμασε πλέον και στις σκέψεις των ομάδων, που αντιμετώπιζαν με φόβο τις παραδοσιακές διεκδικήτριες των τίτλων στη χώρα μας. Φυσικά, από το να βρεθεί κάποια στιγμή μια Λάρισα, που είχε σπάσει το κατεστημένο, απέχουμε πολύ.
Σίγουρα όμως η «ψαλίδα» έκλεισε και οι… περίπατοι έπαψαν να υπάρχουν. Για να φτάσουμε όμως στο σημείο αυτό, δυστυχώς δεν ισχυροποιήθηκαν με περισσότερο ταλαντούχους ή ακριβότερους ποδοσφαιριστές οι μικρομεσαίοι. Ωστε μαζί με τον ανταγωνισμό να έχουμε και καλύτερο θέαμα.
Απλώς οι «μεγάλοι», λόγω της οικονομικής κρίσης που εξακολουθεί να μαστίζει το ποδόσφαιρο, όχι μόνο στην Ελλάδα, συρρίκνωσαν τους προϋπολογισμούς και επομένως και την ποιότητα. Βλέπετε, το «ό,τι πληρώνεις, αγοράζεις» ισχύει και στον αθλητισμό. Αποτέλεσμα;
Η παρουσία των ομάδων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο αριθμός τους μειώθηκε. Η συμμετοχή τους περιορίστηκε, των περισσοτέρων, στην τρίτη κατηγορία, και από τις τέσσερις στην αφετηρία συνεχίζουν οι δύο.
Κι αυτές με αποτελέσματα που δεν συνάδουν με τη δυναμικότητα των αντιπάλων τους. Σκεφτείτε, αν πριν από λίγα χρόνια ο Ολυμπιακός θα ανησυχούσε για την πρωτιά στον όμιλο με τους αντιπάλους που έχει τώρα. Οσο για τον ΠΑΟΚ, η μη κατάκτηση της πρώτης θέσης θα σημαίνει πως… πιάσαμε τον πάτο της Ευρώπης. Γι’ αυτό ας μην χαρακτηρίζουμε θριάμβους κάποιες νίκες…
Πηγή: Καθημερινή
